Monday, 05 June 2006
ஜன்னல் கண்ணாடியை
ஊடறுத்து
உள் நுழையும்
சூரிய ஒளி போல்
உன் நினைவுகள்
என்னுள் பரவுகிறது
யாரோ குறுக்கு மறுக்காக
அந்த அறையில்
நடந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்
உரியவன் வந்திருக்கிறேன்
என்ற குரலுக்கு
பதில் இன்றி
கதவு மூடியே கிடக்கிறது
உள்ளே முருங்கை மரம்
பட்டுப் போயிருக்கலாம்
அல்லது காய்த்துக் குலுங்கலாம்
கிணத்தடியில் வாளியின் ஒலி
கேட்கிறது
நான் விட்டு வந்த மீன்கள்
இன்னமும் எனக்காக
காத்திருக்கலாம்
யாராவது
கதவைத் திறவுங்கள்
அறை மாடத்தில்
கட்டப்பட்டிருந்த தூளியில்
கொஞ்சம் நான்
உறங்க வேண்டும்
என்னை
கால்களில் வளர்த்தி
எண்ணெய் தடவி
மூக்கு நிமிர்த்தி
குளிப்பாட்டிய
அம்மம்மாவின் ஆத்மா
அங்கு இன்னும்
குடி கொண்டிருக்கலாம்
தயவு செய்து
கதவைத் திறவுங்கள்
வனவாசம் முடித்து
வீடு திரும்பிய
இந்தப் பைத்தியக்காரனிடம்
இறுதியாக எஞ்சியிருப்பது
இந்த வீடும்
கொஞ்ச நம்பிக்கையும் தான்
இருத்தல் மீது
நம்பிக்கையற்றுப் போகும் போது
யார் யாரோ சொல்லுகிறார்கள்
இந்த வீடு
எனக்குச் சொந்தமில்லை என்று ! …
17-03-2006
|
;)
