01.

முரண்

துளித் துளியாய் வீழ்ந்தபோது
நான் அறிந்திருக்கவில்லை
அதன் உயிர்ப்பை..

குழவியாய் ஆனபோது
கொட்டிக் கொட்டிக்
கொன்றது சமூகம்...

24-05-2007

02.

சிலுவை

இதயம் கசியும் பொழுதுகளில்
போர்வைக்குள்
முகாமிட்டு கொள்கிறது மரணம்..

வேரூன்றியிருக்கும் காலத்திலிருந்து
என் ஆயுள் பிரித்தெடுத்தல்
சாத்தியமற்றுப் போகும் தருணங்களில்
ஓலமி்ட்டு கதறுகிறது ஆன்மா...

ஒவ்வொரு தடவையும்
குப்புற விழும்போதும்
உயிர்த்தெழுதல் நிகழும்
என்ற நம்பிக்கையில் மட்டும்தான்
கல்வாரி மலைகளெங்கும்
சிலுவை சுமத்தல்
எனக்கு சாத்தியமாகின்றது...

இயற்கையின் வசீகரங்கள்
தோற்றுவிக்கும் நம்பிக்கையுடனான
ஒப்பந்தம் மட்டுமே
ஆணிகளை இன்னும்
நான் பெறாமல் இருப்பதற்கான
சந்தர்ப்பங்களை தந்து கொண்டிருக்கிறது..

25-05-2007

03.

குருடன்

கடக்க முடியாத கணங்களை
கடந்துவிடத் துடிக்கும்
அவசரத்தில் சுழல்கின்றது
கடிகார முட்கள்...

ஞாபக குப்பைகளை
எரிப்பதற்கான தருணம் பார்த்து
பாம்பின் உருவில்
அலைகிறான் இயந்திரன்..

நீண்டு கிடக்கும்
அதிகாலை நிழலின் மார்பில்
காலால் எட்டி
உதைக்கிறான் பகலவன்...

பொய்த்துப்போன விம்மல்களை
தோற்றுவிப்பதில் வெற்றிகண்ட
அக்களிப்பில்
எக்காளமிடுகிறது கானல்நீர்..

இரவின் அதீத தனிமைக்குள்
கூனிக் குறுகி
நீர்த்துக் கிடக்கும்
நிஐத்தோடு பேசமுடியாமல்
குருடாகிக்கிடக்கின்றது பார்வை..

31-05-2007

இந்த ஆக்கம் பற்றிய உங்கள் கருத்துக்கள்(1 posts)